(parantez)

Yarın olunca böyle düşünür müyüm diye sormuşum, yarın(lar) oldu hayır öyle düşünmüyorum. Önemli olan bahsi geçen türde imkanların belli bir düzende çark etmesiymiş. Yapılması gereken farkedebilmekmiş, (bu muameleyi hakeden şeyleri) unutabilmek, önünü görebilmekmiş önemli olan.
Ah bir de edebiyat sadece melankoliyi dile getirmek değil, yeri geldiğinde (kaç kere yeri gelir hayatımızda) mutluluğu, huzuru da paylaşabilmekmiş. Takvimin gösterdiği günle (14 şubatın ilk saatlerindeyim ) alakası olmayan nedenlerin verdiği yaşama sevinci. İşte bir gece yarısı bu amaçla kalktım yazıyorum (böyle şevkin varken yaşamalı, uyumamalısın).
.....
.......
.........
Hani hüznün sebebi yoktu ya mutluluğun da olmasa gerek.
Dileğim o ki ruhun bu müsbet hali ömürümüzde bir parantez arası olmaktan çok, onun anafikri olacak cümlesi olsun.