disaridan nasil gozukuyor bilmiyorum
icerisi cok gurultulu
anlamiyorsun, buradaki her saniye beni ben olmaktan kopariyor
dur biraz isyanlarimi bastirmam gerek
her sey hic bir zaman tam olamiyor bilirsin
yapman gerekenlerle yapmak istediklerin arasinda bir baglanti yok
susturamiyorum iste icimdeki gurultuyu
otursana biraz, daha yakin
nefessiz kaldigim zamanlar oldu
dunyamin icinden cikmak icin kac duvar atladim, korkunc yerler gordum
vardigim yer bazen her yer gibiydi herkes birdi onu bir tek sen bilirdin
kalbim hizla carptiginda yok oldum kimsenin kimse olmadigi yerde
tam da bin parcaya bolundugum aynada
limitsiz gokyuzu, limitsiz benligim
gormeliydin kendimi terkedesimi gozlerimden korku akarken
bin kilic saplanmis bedenime
biraktigim ayak izlerinde aci
aidiyet ebediyetten de ote
25 Mayıs 2008 Pazar
zaman:
20:01
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
"...dunyamin icinden cikmak icin kac duvar atladim..."
kendinden kaçıp başkasına firar etmek...
ya firar ettiğin yerde sana yer yoksa?!
o daha büyük bi felaket ,
çünkü kendimizden kaçacak kadar "güçsüz" biri için haymatlos olmak dayanılmaz...
üstelik başka yer de yok artık firara müsait...
içsel bi tanışmışlığım var yazdıklarınla...
Yorum Gönder