disaridan nasil gozukuyor bilmiyorum
icerisi cok gurultulu
anlamiyorsun, buradaki her saniye beni ben olmaktan kopariyor
dur biraz isyanlarimi bastirmam gerek
her sey hic bir zaman tam olamiyor bilirsin
yapman gerekenlerle yapmak istediklerin arasinda bir baglanti yok
susturamiyorum iste icimdeki gurultuyu
otursana biraz, daha yakin
nefessiz kaldigim zamanlar oldu
dunyamin icinden cikmak icin kac duvar atladim, korkunc yerler gordum
vardigim yer bazen her yer gibiydi herkes birdi onu bir tek sen bilirdin
kalbim hizla carptiginda yok oldum kimsenin kimse olmadigi yerde
tam da bin parcaya bolundugum aynada
limitsiz gokyuzu, limitsiz benligim
gormeliydin kendimi terkedesimi gozlerimden korku akarken
bin kilic saplanmis bedenime
biraktigim ayak izlerinde aci
aidiyet ebediyetten de ote

yum gözlerini dünyaya
1 den 100 e kadar
sakla bütün inandıklarını
bir varmış, bir yokmuş
bazen varmış, bazen yokmuş
onlara kalsa hiç yokmuş
önüne dön
yerlerini ezbere bildiğini sanmasan
daha az mı üzülürdün,
birer birer kaybettiğinde izlerini?
ya da çare miydi tekrar saymak
1 den 100 e kadar?
her şeyden geçtiğin zaman
karanlık dünyandan kafanı kaldırırken
korkmadan
önüm arkam sağım solum sobe..

insanoğlunun dayanılmaz kusurları

Hep kendin gibisini bulma cabasi, zahiri colde arar gibi milyarlarcasinin icinden, kusurlarin baslangici, en buyugu.
Sasilasi azim aslina bakildiginda, nefes almak kadar surekli , kendi benligini yok edinceye kadar
Bir kac isyan disinda oylesine rutin ki, gunluk hayat gibi, bazen can sikar, ama asla terkedilemez
Karsi koymak, farkliliklar surmek, aci verir, her zitlik gibi cezlandirilmalidir.
Ve kacislar baslar
Ne uzaklara gitmenin kilisesi, ne de karanlik odanin guvenilirligi kurtarir
Disaridakilerin kapilardaki yumruklari adeta genel olana davettir
Cok dayanamazsin..
Dondugunde eskisinden daha cok aci ulasacaktir sana
Bir gozdagi aslinda
Prangalar daha sikidir simdi, kacamayasin diye.